พระตำหนักทับขวัญสร้างขึ้นราวปี พ.ศ. 2453 - 2454 เป็นพระตำหนัก

แบบหมู่เรือนไทยเดิม สร้างด้วยไม้สักแต่หลังคามุงจากพระยาวิศนุกรรมศิลปประสิทธิ์

( น้อย ศิลปี ) เป็นนายช่างผู้ออกแบบและควบคุมการก่อสร้าง ประกอบด้วยกลุ่มเรือน

8 หลังหลังใหญ่ 4 หลัง หันหน้าเข้าหากันสี่ทิศ คือ หอนอน 2 หอ กับเรือนโถงและเรือน

ครัวหลังเล็ก 4 หลังอยู่ที่มุมทั้งสี่ ได้แก่หอนก เรือนคนใช้และเรือนเก็บของ มีนอกชาน

กลางเชื่อมโยงระหว่างเรือนเหล่านี้ มีต้นจันทร์ใหญ่ขึ้นอยู่กลางนอกชานบันไดอยู่ที่ส่วน

เชื่อมต่อกันของชานระเบียงเรือนใหญ่กับเรือนเล็ก ทับขวัญเป็นเรือนไม้ฝากระดานมุง

จากหลบหลังคาด้วยกระเบื้องดินเผา ตัวเรือนทุกหลังรวมทั้งพื้นนอกชานทำด้วยไม้สัก

ล้วน ใช้วิธีเข้าไม้ตามแบบฉบับของชาวไทยโบราณฝาเรือนทำเป็นฝาปะกนกรอบลูกฟัก

ฝีมือประณีต เชิงชายและไม้ค้ำยันสลักเสลาสวยงาม รอบๆ บริเวณปลูกไม้ไทยกรม

ศิลปากรขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานโดยรวมบริเวณรอบเรือนทับขวัญด้วย ต่อมากรม

ศิลปากรและมหาวิทยาลัยศิลปากรได้ดำเนินการบูรณะพระตำหนักทับขวัญโดยจัดให้

เป็นส่วนหนึ่งของโครงการสมโภชกรุงรัตนโกสินทร์ครบรอบ 200 ปีของจังหวัดนครปฐม

 ดำเนินการบูรณะโดยใช้วิธีรื้อของเก่าออกทั้งหลังและสร้างขึ้นใหม่ให้เหมือนเดิมแต่มุง

หลังคาด้วยกระเบื้องแทนจาก ทับขวัญที่สร้างใหม่แล้วเสร็จในวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2526

พระตำหนักทับขวัญเป็นโบราณสถานอันทรงคุณค่าทางสถาปัตยกรรม เป็นเรือนไทยตัว

อย่างสำหรับการศึกษาด้านวิชาสถาปัตยกรรม และมีประวัติอันงดงามทางด้านประวัติ

ศาสตร์ นับเป็นอนุสรณ์สำคัญชิ้นหนึ่งของพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว

             ปัจจุบันทับขวัญใช้เป็นหอศิลป์ของมหาวิทยาลัยศิลปากรใช้เป็นที่จัดแสดงงาน

ศิลปะ และผลงานศิลปวัฒนธรรมของไทยโดยเฉพาะศิลปวัฒธรรมภูมิภาคตะวันตก

สมาคมสถาปนิกสยามในพระบรมราชูปถัมภ์คัดเลือกให้พระตำหนักทับขวัญได้รับรางวัล

ดีเด่นด้านอนุรักษ์สถาปัตยกรรมไทย ประจำปี พ.ศ. 2527