ความเป็นมาของมหาวิทยาลัยศิลปากร

มหาวิทยาลัยศิลปากรเป็นสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษาของรัฐ เดิมคือ โรงเรียนประณีตศิลปกรรม สังกัดกรมศิลปากร ได้เปิดสอนวิชาจิตรกรรมและประติมากรรมให้แก่ข้าราชการและนักเรียนในสมัยนั้นโดยไม่เก็บค่าเล่าเรียน โดยมีศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี เดิมชื่อ Corrado Feroci ชาวอิตาเลียนซึ่งเดินทางมารับราชการในประเทศไทยในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 เป็นผู้ก่อตั้งโรงเรียนแห่งนี้ขึ้น และได้เจริญเติบโตเป็นลำดับเรื่อยมา จนกระทั่งได้รับการยกฐานะขึ้นเป็นมหาวิทยาลัยใน พ.ศ. 2486 คณะจิตรกรรมและประติมากรรมได้รับการจัดตั้งเป็นคณะวิชาแรก (ปัจจุบันคณะจิตรกรรมและประติมากรรมและภาพพิมพ์) ในปี พ.ศ. 2498 ได้จัดตั้งคณะสถาปัตยกรรมไทย (ซึ่งต่อมาได้ปรับหลักสูตรและเปลี่ยนชื่อเป็นคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์) และคณะโบราณคดี ปีต่อมาก็ได้จัดตั้งคณะมัณฑนศิลป์ขึ้น
ในปี พ.ศ. 2509 มหาวิทยาลัยศิลปากรมีนโยบายที่จะเปิดคณะวิชาและสาขาวิชาที่หลากหลายขึ้น แต่เนื่องจากบริเวณพื้นที่ในวังท่าพระคับแคบมากไม่สามารถขยายพื้นที่ออกไปได้ จึงได้ขยายเขตการศึกษาไปยังพระราชวังสนามจันทร์ จังหวัดนครปฐม โดยระยะแรกได้จัดตั้งคณะอักษรศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์ และคณะวิทยาศาสตร์ ตามลำดับ หลังจากนั้นได้จัดตั้งคณะเภสัชศาสตร์ คณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม (ปัจจุบันคณะวิศวกรรมศาสตร์และเทคโนโลยีอุตสาหกรรม) คณะดุริยางคศาสตร์ 
พ.ศ. 2540 มหาวิทยาลัยศิลปากร ได้ขยายเขตการศึกษาไปจัดตั้งวิทยาเขตแห่งใหม่ที่จังหวัดเพชรบุรีเพื่อกระจายการศึกษาไปสู่ภูมิภาค ใช้ชื่อว่า "วิทยาเขตสารสนเทศเพชรบุรี" จัดตั้งคณะสัตวศาสตร์และเทคโนโลยีการเกษตร 
และคณะวิทยาการจัดการ และจะจัดตั้งคณะออกแบบผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมในอนาคต
สำหรับการศึกษาในระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากรได้จัดตั้งบัณฑิตวิทยาลัยขึ้นเพื่อรับผิดชอบในการดำเนินการตั้งแต่ พ.ศ. 2515